ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ΤΟ ΣΠΟΙΧΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ
ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΧΩΡΙΟ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΠΟΙΟ ΒΡΑΔΥ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΤΟ ΧΩΡΟ ΠΑΡΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΟΙΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΗΤΑΝ ΣΤΟΙΧΙΩΜΕΝΟ... ΠΗΡΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΦΑΚΟΥΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΑΛΑΣΜΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝ ΣΑΝΙΔΕΣ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΡΙΓΥΡΟ ΗΤΑΝ ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΑ. ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΒΗΜΑΤΙΖΟΥΝ ΑΡΓΑ ΚΑΘΩΣ ΑΚΟΥΓΑΝ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΑΤΩΜΑ ΝΑ ΤΡΙΖΕΙ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΡΟΧΩΡΟΥΣΑΝ. ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΤΑ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΛΗΣΙΑΣΑΝ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ Ο ΗΧΟΣ ΔΥΝΑΜΩΝΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΚΛΑΜΑ ΜΩΡΟΥ.ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΛΕΥΚΗ ΦΙΓΟΥΡΑ ΠΟΥ ΤΣΙΡΙΖΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΟ ΠΟΛΥΕΛΑΙΟ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΗΜΑΔΕΨΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΠΟΤΕ ΤΟ ΣΟΚ. ΑΛΛΟΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ .
Η Στοιχειωμένη Θάλασσα.
Γεια σας! Εγώ είμαι πάλι η Βασιλική. Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που την είχα ζήσει πέρσι το καλοκαίρι και ήταν μάρτυρες και οι φίλες μου.
Ήταν καλοκαίρι όπως ανέφερα και εγώ με κάτι φίλες μου αποφασίσαμε να πάμε διακοπές στην Κεφαλονιά. Πακετάραμε τα πράγματά μας και φύγαμε. Όταν φτάσαμε στο Ληξούρι (Το Ληξούρι είναι η πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς), περάσαμε από μια φανταστική παραλία με καταγάλανα νερά, τον Μύρτο. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από εκεί, δεν είχα ξαναδεί τέτοια παραλία! Άρεσε και στις φίλες μου.
Αφού βγάλαμε μερικές φωτογραφίες συνεχίσαμε το δρόμο μας και μετά από μερικά λεπτά φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Με το που φτάσαμε δεν βλέπαμε την ώρα να πάμε για μπάνιο! Όμως δεν ξέραμε πού ακριβώς να πάμε:
- Ρε κορίτσια, που θέλετε να πάμε για μπάνιο; Ρώτησε η Κατερίνα.
- Μμμ… εγώ λέω να πάμε στον Μέγα Λάκκο σήμερα και αύριο που θα είμαστε πιο ξεκούραστες πάμε στον Μύρτο! Απάντησα εγώ και τα υπόλοιπα κορίτσια συμφώνησαν.
Τη πρώτη μέρα λοιπόν την περάσαμε στον Μέγα Λάκκο και τη δεύτερη βουρ για τον Μύρτο!
Τέλος πάντων φτάσαμε στην παραλία η οποία φαινότανε ακόμα πιο ωραία από κοντά! Ευτυχώς δεν είχε κύμα γιατί αλλιώς δεν θα το ευχαριστιόμασταν το μπάνιο.
Βουτήξαμε μέσα και αρχίσαμε να κολυμπάμε. Εγώ κολυμπούσα προς τα βαθιά για να κάνω ένα μακροβούτι. Όταν πήγα κάτω απ’το νερό είδα μια σκιά να κατευθύνετε πάνω μου. Δεν μπορούσα να την διακρίνω καλά γιατί ήταν θολά κάτω απ’ το νερό. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κανένα ψάρι, όμως δεν ήταν έτσι. Ανέβηκα στην επιφάνεια και κολύμπησα γρήγορα στα ρηχά. Η σκιά εντωμεταξύ ήταν πίσω μου και με ακολουθούσε, παρόλα αυτά όμως προσπαθούσα να μην πανικοβληθώ αν και είχα χεστεί πάνω μου!
Οι φίλες μου ανησύχησαν:
- Τι έπαθες Βασιλική; Ρώτησε η Ελένη.
- Δεν έπαθα τίποτα καλέ! Γιατί Ρωτάς;
- Είσαι κατάχλομη γι’ αυτό!
Εγώ δεν ήξερα τι να πω, παρά βγήκα έξω. Δεν μπορούσα με τίποτα να ξεχάσω εκείνη τη σκιά που είδα. Βέβαια προσπαθούσα να σκεφτώ θετικά ότι όντως ήταν ένα ψάρι. Αλλά από την άλλη λέω: “Μα τα ψάρια δεν ακολουθούν τους ανθρώπους, μόνο τα δελφίνια”!
Αποφάσισα όμως να νικήσω το φόβο μου και να ξαναμπώ μέσα:
- Θα μας πεις επιτέλους τι έπαθες στα καλά καθούμενα ή θα μας σκάσεις;
- Εντάξει. Αφού επιμένετε θα σας πω.
Με λίγα λόγια τους είπα τι έγινε και έβαλαν τα γέλια…
- Χα, χα!! Γι’ αυτό φοβήθηκες; Ρώτησε η Κατερίνα.
- Έλα ντε! Μπορεί να ήταν ψάρι. Απάντησε η Μαριάννα.
- Μακάρι να είναι έτσι, όμως με ακολουθούσε καθώς έβγαινα απ’ το νερό!
Εκεί τα κορίτσια σώπασαν και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Μάλλον φοβήθηκαν κι αυτά.
- Είσαι σίγουρη; Ρώτησε πάλι η Μαριάννα.
- Απολύτως! Απάντησα εγώ.
Ξαφνικά κάτι με τράβηξε από το πόδι και με πήγε κάτω απ’ το νερό και δεν μπορούσα να βγω. Τα κορίτσια πανικοβλήθηκαν, δεν ήξεραν τι να κάνουν ώσπου κάποια από τα κορίτσια με τράβηξε από τα χέρια και με έβγαλε στην επιφάνεια. Επιτέλους μπορούσα να πάρω ανάσα.
- Είσαι καλά;!
- Ναι καλά είμαι, Για μια στιγμή νόμιζα ότι θα πέθαινα!
Εννοείται πως φύγαμε κατευθείαν από εκεί. Ούτε λεπτό δεν μπορούσαμε να μείνουμε!
Μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο ψάξαμε στο laptop για πληροφορίες σχετικά με τον Μύρτο για να δούμε μήπως κρύβει κανένα σκοτεινό μυστικό. Στην αρχή βρήκαμε κάτι φωτογραφίες, παρακάτω όμως έλεγε ότι πριν πολλά χρόνια ένα κοριτσάκι είχε πάει σε αυτήν την παραλία με τους γονείς της και ότι καθώς κολυμπούσε επειδή δεν ήξερε καλό μπάνιο πνίγηκε και λένε ότι είναι στοιχειωμένη. Βέβαια σκεφτήκαμε ότι στον υπόλοιπο κόσμο δεν είχε συμβεί.
Πάντως όταν αυτό με τράβηξε κάτω απ’ το νερό δεν μπορούσα να βγω άρα δεν τα φαντάστηκα.
Αν σε κανέναν δεν έχει συμβεί αυτό πάντως να ξέρετε ότι σε εμένα συνέβη. Δεν ξέρω το πώς και το γιατί πάντως έγινε.
Το Πηγάδι της Κολάσεως.
Κάποια στιγμή το 1989, Ρώσοι επιστήμονες διάνοιξαν μια γεώτρηση στη Σιβηρία κάπου 14,5 χιλιόμετρα βάθος. Το γεωτρύπανο χάλασε βέβαια κάποια στιγμή ανεξήγητα και η ερευνητική ομάδα κατέβασε εξοπλισμό στην τρύπα για να δει τι έγινε. Η θερμοκρασία ήταν κοντά στους 1.000 βαθμούς Κελσίου, το πραγματικό σοκ ήταν ωστόσο ο ήχος που κατέγραψαν τα μηχανήματα: 17 τρομακτικότατα δευτερόλεπτα μπόρεσε να ηχογραφήσει το μικρόφωνο πριν λιώσει, με τους απόκοσμους ήχους να πείθουν τους επιστήμονες ότι ήταν πράγματι κραυγές από την Κόλαση!
Οι περισσότεροι παραιτήθηκαν αμέσως από την αποστολή, με όσους ωστόσο παρέμειναν στο σημείο να ζουν ακόμα μεγαλύτερο σοκ αργότερα εκείνη τη νύχτα: ένα νέφος ενός κατάφωτου αερίου άρχισε να βγαίνει από τη γεώτρηση, παίρνοντας προοδευτικά σχήμα γιγαντιαίου φτερωτού δαίμονα, με το ρωσικό αντίστοιχο του «έχω κατακτήσει…» να ακούγεται μέσα στις φλόγες.
Παρά το γεγονός ότι σήμερα θεωρείται φάρσα, ο αστικός μύθος παρέμεινε και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το περιστατικό πράγματι συνέβη. Ο θρύλος του Πηγαδιού της Κολάσεως παραμένει ζωντανός και ακμαίος…
Προσωπική Ιστορία.
Πριν μερικές μέρες μία φίλη μου έκανε πάρτι. Πήγαμε στο παρκάκι δίπλα από το σπίτι της και εφόσον είχαμε μείνει 4 παιδιά καθίσαμε στο παγκάκι και συζητούσαμε. Η κουβέντα μας κάποια στιγμή έφτασε στις ανθρώπινες σχέσεις με τα φαντάσματα. Ο κολλητός μου άρχισε την συζήτηση.
-«Ρε ‘σεις πιστεύετε στα φαντάσματα και σε τέτοιες βλακείες;»
-«Όχι ρε, χαζός είσαι;», του απάντησα εγώ και όλοι συμφώνησαν μαζί μου.
Τότε ακούσαμε κάτι φωνές και κάτι τσιρίδες και φανταστήκαμε ότι μας έκαναν πλάκα κάποιοι φίλοι μας. Αλλά δεν ήταν έτσι. Σε λίγο εγώ βρισκόμουν στο έδαφος και οι φίλοι μου έτρεχαν γύρω μου χωρίς να το κάνουν αυτοί. Άνοιξα απότομα τα μάτια μου και είδα ένα άσπρο «πράγμα» από πάνω μου. Τσίριξα και αυτό εξαφανίστηκε. Πήραμε όλοι τους γονείς μας να μας πάρουν (είχαμε χεστεί πάνω μας…) και αυτοί ήρθαν (μετά από εκατό ώρες)!
Περιττό να σας πω ότι το βράδυ κανένας μας δεν κοιμήθηκε. Στέλναμε συνεχώς μηνύματα ο ένας στον άλλο και με τον παραμικρό θόρυβο πεταγόμασταν.
Την επόμενη μέρα όλοι είχαμε περίεργα συμβάντα! Της Αλκμήνης της έκλεψαν το σπίτι, του Άλεξ πέθανε η γιαγιά του χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα υγείας, του Νίκου ήταν οι γονείς του εξαφανισμένοι 2 μέρες και όταν γύρισαν του είχαν πει ότι πήγαιναν προς την Βουλγαρία με το αυτοκίνητο χωρίς να το θέλουν και εγώ ενώ έκανα τα μαθήματα μου σηκώθηκα να πάω να πιω νερό και ένιωθα κάποιον να με σκουντάει.
Το Κορίτσι Και Ο Σκύλος.
Ήταν μια κοπελίτσα και οι γονείς της δούλευαν συνέχεια. Έτσι έμενε συχνά μόνη της σπίτι. Οι γονείς της ανησυχούσαν για την υγεία της και αποφάσισαν να πάνε σε ένα ψυχολόγο για να μην έχει κάποιο πρόβλημα που μένει μόνη. Ο Ψυχολόγος συστήνει στην οικογένεια να πάρουν ένα σκυλάκι, έτσι ώστε όταν λείπουν η μικρή να νιώθει μια παρουσία δίπλα της. Έτσι και έγινε. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί το σκυλάκι ερχόταν στο κρεβάτι της, αυτή άφηνε το χέρι κάτω και της το έγλυφε, ένιωθε έτσι ασφάλεια.
Μία μέρα, κλασσικά πήγε στο κρεβάτι, άφησε το χέρι από κάτω και ένιωσε το σκυλάκι να την γλύφει, όμως υπήρχε ένας εκνευριστικός θόρυβος, σαν μια βρύση να στάζει, τακ τακ τακ κλπ. Πηγαίνει στην κουζίνα, κοιτάζει την βρύση και έδειχνε μια χαρά. Γυρίζει πάλι στο κρεβάτι, το σκυλάκι γλύφει κλπ, ο θόρυβος όμως δεν σταμάτησε. Πηγαίνει στο μπάνιο, κοιτάζει την βρύση του νεροχύτη και ήταν κλειστή, ο θόρυβος όμως ακουγόταν πίσω από την κουρτίνα του μπάνιου. Ανοίγει την κουρτίνα και βλέπει το σκυλάκι καρφωμένο στον τοίχο να στάζει το αίμα του και να γράφει με το αίμα του στο τοίχο:
«ΑΝ ΤΟ ΣΚΥΛΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΓΛΥΦΕ ΤΟ ΧΕΡΙ;»
